Fátækt og félagsþjónustan.

Mér finnst að ekki megi skerða svo fjármagn félagsþjónustu sveitarfélaganna

að hún verði að vísa frá einstaklingum sem sannanlega þurfa á aðstoð að halda.

Mér virðist að til Hjálparstarfs Kirkjunnar sé jafnvel vísað einstaklingum sem að

réttu ættu að njóta stuðnings félagsþjónustunnar.

Hjálparstarf kirkjunnar ætti þá fyrst og fremst að sinna neyðartilvikum og

svo að stoppa í göt sem eru á tryggingarkerfinu. 

Á ekki fyrir mat handa börnunum

Af fátækt og félagsþjónustu sveitarfélaga.

Það er nöturlegt hversu margir þurfa að fá hjálp til að geta

séð sínu fólki fyrir mat og húsnæði. Hjáplarstarf Kirkjunnar hefur hlaupið undir bagga hjá

mörgum. Þökk sé öllum þeim sem hafa lagt henni lið.

Hitt er með öllu óásættanlegt að félagsþjónusta bæjarfélaga geti

sagt að svo mikið sé skorið niður hjá þeim að félagsþjónustan geti ekki liðsinnt

frekar. Hefur komið fyrir að þurfandi fólki sé nánast beint til

Hjálparstarfsins. Það gengur ekki.  Félagsþjónusta

sveitarfélaganna á að vera hið sterka, trausta bakland þeirra sem,

þrátt fyrir ráðdeild, geta ekki séð sér farborða. Hjálparstarfið sinnir neyðartilvikum og

vill staga í göt á tryggingarkerfinu, en ekki koma í staðinn fyrir

félagsþjónustuna.